تاندونیت (به زبان انگلیسی:Tendonitis) وضعیتی است که در آن بافت‌های همبند بین عضلات و استخوان‌ها (تاندون‌ها) ملتهب می‌شوند. تاندونیت که اغلب در اثر فعالیت های تکراری ایجاد می شود، می تواند دردناک باشد. ممکن است در آرنج، زانو، شانه، لگن، تاندون آشیل و پایه شست شما اتفاق بیفتد. استراحت و پرهیز از فعالیت های سنگین به بهبود تاندون ها کمک می کند.
تاندونیت چیست؟
تاندونیت (تاندونیتیز tendinitis) التهاب یا تحریک تاندون است که باعث تورم آن می شود. تاندون ها رشته های بافت همبند بین ماهیچه ها و استخوان ها هستند که به شما کمک می کنند حرکت کنید. این وضعیت معمولاً پس از یک فشار مکرر یا آسیب استفاده بیش از حد اتفاق می افتد. در شانه، آرنج و زانو شایع است. اگر التهاب تاندون دارید، درد و فشار را در اطراف مفصل آسیب دیده خود احساس خواهید کرد، معمولاً نزدیک جایی که تاندون به استخوان می چسبد. التهاب تاندون می تواند حاد (کوتاه مدت) یا مزمن (طولانی مدت) باشد.
انواع تاندونیت
انواع التهاب تاندون نام خود را پس از ورزش و ناحیه ای از بدن که در آن صدمات رخ می دهد، می گیرند. برخی از رایج ترین انواع التهاب تاندون‌عبارتند از:
- تاندونیت آشیل (Achilles tendinitis): این نوع التهاب تاندون در تاندون آشیل که در پشت مچ پا قرار دارد رخ می‌دهد و اغلب در دونده‌ها و ورزشکاران مشاهده می‌شود.
- تاندونیت شانه (Rotator cuff tendinitis): التهاب تاندون‌های عضلات شانه که می‌تواند ناشی از حرکت‌های تکراری یا بلند کردن اجسام سنگین باشد.
- تاندونیت تنیس البو (Tennis elbow): این نوع التهاب تاندون در تاندون‌های خارجی آرنج رخ می‌دهد و اغلب در افرادی که فعالیت‌های تکراری مانند تنیس بازی می‌کنند دیده می‌شود.
- تاندونیت گلف البو (Golfer’s elbow): التهاب تاندون‌های داخلی آرنج که در افرادی که فعالیت‌های مشابه به گلف انجام می‌دهند مشاهده می‌شود.
- تاندونیت دکرون (De Quervain’s tenosynovitis): این نوع تاندونیت در تاندون‌های اطراف شست دست رخ می‌دهد و باعث درد و تورم در این ناحیه می‌شود.
- تاندونیت پاتلا (Patellar tendinitis): التهاب تاندون‌های زیر زانو که اغلب در ورزشکاران بسکتبال و والیبال مشاهده می‌شود و به آن “زانو پرشکاران” نیز گفته می‌شود.
- تاندونیت مچ دست (Wrist tendinitis): التهاب تاندون‌های مچ دست که معمولاً به دلیل استفاده بیش از حد از مچ دست در فعالیت‌هایی مانند تایپ کردن یا استفاده از ابزارهای دستی رخ می‌دهد.
اینها تنها چند نمونه از انواع Tendonitis هستند و هر یک می‌تواند بر اساس فعالیت‌های فرد و نوع استفاده از اعضای بدن مختلف ایجاد شود.
تاندونیت چقدر رایج است؟
التهاب تاندون یک بیماری نسبتا شایع است. این به این دلیل است که افراد در مشاغل، فعالیت‌ها یا سرگرمی‌هایی شرکت می‌کنند که به راحتی می‌توانند بیش از حد از تاندون‌های خود استفاده کنند و به آن آسیب بزنند.
علائم و علل التهاب تاندون‌ها
علائم تاندونیت چیست؟
شایع ترین علائم تاندونیت عبارتند از:
- درد در محل تاندون و ناحیه اطراف آن. این درد هنگام حرکت می تواند بدتر شود.
- سفت شدن مفاصل یا مشکل در حرکت مفاصل.
- شنیدن و احساس ترک خوردن یا ترک خوردن هنگام حرکت.
- تورم، اغلب با تغییر رنگ پوست (قرمز تا بنفش یا تیره تر از رنگ طبیعی پوست شما).
دردی که با Tendonitis احساس می کنید ممکن است تدریجی یا ناگهانی و شدید باشد، به خصوص اگر رسوبات کلسیم داشته باشید. رسوبات کلسیم تجمعی از کلسیم در بافت های شماست که به نظر برجستگی های سفید تا زرد روی پوست شما می رسد. این برجستگی ها می توانند باعث خارش پوست شوند.
بیشتر بخوانید: سندرم تونل کوبیتال
در کجای بدنم علائم تاندونیت را خواهم داشت؟
تاندونیت تقریباً در هر ناحیه ای از بدن شما که تاندون استخوان را به عضله متصل می کند، می تواند رخ دهد. رایج ترین مکان ها عبارتند از:
- پایه شست شما
- آرنج، معمولا در امتداد قسمت بیرونی ساعد، زمانی که کف دست شما رو به بالا است، نزدیک جایی که تاندون به قسمت خارجی آرنج متصل می شود.
- شانه
- هیپ
- زانو، معمولاً زیر کاسه زانو، جایی که تاندون شما به ساق پا (درشت نی) متصل می شود.
- تاندون آشیل که ماهیچه های ساق پا را به استخوان پاشنه پا متصل می کند.
چه چیزی باعث التهاب تاندون می شود؟
علل تاندونیت می تواند شامل موارد زیر باشد:
- استفاده بیش از حد یا حرکات تکراری در طول زمان (مانند دویدن یا پرتاب کردن).
- فشار ناشی از حرکات ناگهانی.
- یک جراحت
علاوه بر این، التهاب تاندون می‌تواند یکی از عوارض جانبی یک دارو، از جمله استاتین‌ها یا داروهایی که کلسترول را کاهش می‌دهند یا آنتی‌بیوتیک‌های فلوروکینولون باشد. برخی از شرایط پزشکی زمینه‌ای نیز می‌توانند باعث التهاب تاندون شوند، مانند:
- دیابت.
- روماتیسم مفصلی.
- نقرس/نقرس شبه.
- آرتروز.
- عفونت
عوامل افزایش ریسک التهاب تاندون چیست؟
هر کسی ممکن است به تاندونیت مبتلا شود. اما در کسانی که فعالیت های تکراری انجام می دهند بیشتر دیده می شود. برخی از این فعالیت ها عبارتند از:
- باغبانی / محوطه سازی.
- نجاری.
- بیل زدن.
- رنگ آمیزی.
- انجام ورزش هایی مانند تنیس، گلف یا بیس بال.
بیشتر بخوانید: پارگی منیسک زانو
سایر عوامل خطر التهاب تاندون عبارتند از:
- وضعیت بدنی ضعیف
- وجود شرایط خاصی که می تواند عضلات شما را ضعیف کند.
- سن شما. بعد از ۴۰ سالگی، تاندون‌های شما تحمل فشار کمتری خواهند داشت، انعطاف‌پذیری کمتری دارند و راحت‌تر پاره می‌شوند.
عوارض تاندونیت چیست؟
در صورت عدم درمان، التهاب تاندون می تواند منجر به موارد زیر شود:
- التهاب تاندون مزمن (درد مداوم و مبهم در هنگام حرکت).
- مشکل یا ناتوانی در حرکت دادن قسمت آسیب دیده بدن.
- پارگی تاندون (پارگی تاندون).
- ضعف عضلانی.
تشخیص و آزمایشات تاندونیت
چگونه التهاب تاندون تشخیص داده می شود؟
بهترین جراح ارتوپد پس از معاینه فیزیکی و آزمایش، التهاب تاندون را تشخیص می دهد. در طول معاینه، پزشک شما یک تاریخچه پزشکی کامل می گیرد و از شما سوالاتی در مورد علائم شما می پرسد. آنها آزمایشاتی را برای تأیید تشخیص تجویز می کنند. تست های تصویربرداری به پزشک شما کمک می کند تا تاندون های شما را ببیند و می تواند شامل موارد زیر باشد:
- اشعه ایکس.
- MRI (تصویربرداری رزونانس مغناطیسی).
کنترل و درمان تاندونیت
التهاب تاندون ها چگونه درمان می شود؟
دو مرحله برای درمان التهاب تاندون وجود دارد. مرحله اول شامل:
- روزی که آسیب دیدید، روی ناحیه آسیب دیده را کمپرس سرد بگذارید.
- اجتناب از فعالیت هایی که علائم شدیدتری ایجاد می کنند.
- استراحت دادن به ناحیه آسیب دیده
- مصرف داروهای ضد التهابی بدون نسخه (OTC).
اگر تاندونیت در حدود سه هفته بهبود نیافت، پزشک ارتوپد درمان‌های پیشرفته تر را ارائه می دهد که می تواند شامل موارد زیر باشد:
- تزریق کورتیکواستروئیدها: کورتیکواستروئیدها (اغلب “استروئیدها” نامیده می شوند) به سرعت برای کاهش التهاب و درد در تاندون شما عمل می کنند.
- فیزیوتراپی: فیزیوتراپی شامل طیف وسیعی از تمرینات حرکتی و آتل (شست، ساعد یا دست) است. فیزیوتراپی بر کاهش التهاب، بهبود تحرک بافت نرم به سمت عضله (جایی که تاندون از آنجا منشا می گیرد) و بازیابی حرکت، عملکرد و قدرت در طول زمان تمرکز می کند. در آسیب های نوع التهاب تاندون‌ها، بارگذاری تدریجی تاندون (بارگذاری خارج از مرکز)، برای بهبود وضعیت و بازیابی عملکرد ضروری است. درمان همچنین ممکن است در غربالگری سایر مفاصل از نظر نقص حرکتی که ممکن است منجر به ایجاد تاندونیت شده باشد مفید باشد. یک مثال رایج، نگاه کردن به تحرک شانه هنگام کار با فردی است که آرنج تنیس بازان دارد.
- جراحی: این گزینه به ندرت مورد نیاز است و فقط برای علائم شدیدی است که به درمان‌های دیگر پاسخ نمی‌دهند.
آیا درمان التهاب تاندون عوارض جانبی دارد؟
قبل از شروع درمان، با بهترین جراح ارتوپد در مورد عوارض جانبی احتمالی صحبت کنید. ممکن است موارد زیر را تجربه کنید:
- در صورت تزریق کورتیکواستروئید درد در محل تزریق شما.
- درد بعد از فیزیوتراپی
- خونریزی یا عفونت بعد از جراحی.
تاندونیت چقدر طول می کشد تا بهبود یابد؟
ممکن است بین دو تا سه هفته طول بکشد تا تاندون شما پس از درمان تاندونیت بهبود یابد. اگر یک مورد شدید التهاب تاندون‌ها داشته باشید ممکن است چند ماه طول بکشد. بهترین راه برای تسریع زمان بهبودی استراحت است. در ورزش‌ها یا فعالیت‌های شدیدی که می‌تواند بر تاندون بهبودی شما فشار وارد کند، شرکت نکنید. جراح ارتوپد به شما اطلاع می دهد که پس از بهبودی تاندون چه زمانی بازگشت به ورزش و فعالیت های مورد علاقه خود بی خطر است.
پیشگیری از تاندونیت
آیا می توانم از تاندونیت پیشگیری کنم؟
برای جلوگیری از التهاب تاندون‌ها، نکات زیر را دنبال کنید:
- از ماندن در وضعیت ثابت خودداری کنید. هر 30 دقیقه یکبار فرم بدن خود را تغییر دهید و حرکات کششی انجام دهید.
- وضعیت صحیح بدن را برای همه فعالیت ها یاد بگیرید.
- بدن خود را مستقیماً در مقابل جسمی که می خواهید بردارید قرار دهید. با کشش بازو و دست خود به سمت جلو و به سمت آن شی، به آن شی برسید. هرگز اشیاء را با بازوی خود در حالت پهلو نگیرید. اگر به سمت یک شی در بالای سر می‌روید، بدن خود را در مرکز قرار دهید و آن را بالا ببرید و با دو دست آن را بگیرید.
- از یک دست برای حمل اجسام سنگین استفاده نکنید. جسم سنگین را در یک دست در کنار بدن خود نگیرید.
- از نشستن با پای خم شده در زیر پا خودداری کنید.
- در صورت احساس درد هرگونه فعالیتی را متوقف کنید.
چگونه می توانم خطر تاندونیت را کاهش دهم؟
شما می توانید خطر ابتلا به تاندونیت را با رعایت این مراحل قبل از ورزش یا شروع یک فعالیت ورزشی کاهش دهید:
- قبل از شروع فعالیت، حرکات کششی و گرم کردن را انجام دهید.
- لباس، کفش و تجهیزات با اندازه و اندازه مناسب بپوشید.
- آهسته شروع کن به تدریج سطح فعالیت خود را افزایش دهید.
- در صورت احساس درد فعالیت خود را متوقف کنید.
بیشتر بخوانید: صدا دادن زانو
زندگی با تاندونیت
اگر تاندونیت داشته باشم شرایط زندگی چگونه است؟
اکثر افرادی که برای آنها تاندونیت تشخیص داده می شود، پس از درمان و استراحت، شرایط عالی دارند. بهبودی از تاندونیت ممکن است چند هفته تا چند ماه طول بکشد، بسته به شدت آسیب شما. منتظر بمانید تا پزشک به شما این اجازه را بدهد که فعالیت‌های فیزیکی منظم خود را از سر بگیرید.
اگر دچار التهاب تاندون‌ها شوید و درمان آن را دریافت کنید، در صورت وارد کردن فشار بیش از حد به تاندون‌های خود، می‌توانید در آینده دوباره دچار آسیب شوید. این یک آسیب فشاری تکراری است. پزشک متخصص یا فیزیوتراپیست می تواند به شما توصیه هایی برای کاهش خطر ابتلا به تاندونیت مکرر در آینده بدهد.
چه زمانی باید به یک جراح و متخصص ارتوپد مراجعه کنم؟
در صورت تجربه هر یک از موارد زیر باید به پزشک مراجعه کنید:
- تب (بیش از 100 درجه فارنهایت یا 38 درجه سانتیگراد).
- تورم، قرمزی و گرما.
- بیماری عمومی
- چندین محل درد
- ناتوانی در حرکت دادن ناحیه آسیب دیده.
اینها می تواند نشانه های بیماری دیگری باشد که نیاز به توجه فوری بیشتری دارد.
چه سوالاتی باید از پزشکم بپرسم؟
- آیا التهاب تاندونن یا آرتریت دارم؟
- چه زمانی می توانم به ورزش یا فعالیت برگردم؟
- آیا درمان عوارض جانبی دارد؟
- آیا نیاز به جراحی دارم؟
یادداشتی از دکتر هومن کوکبی
تاندونیت می تواند یک وضعیت ناامید کننده باشد. شما باید چند هفته صبر و استراحت کنید تا اجازه دهید تاندون شما پس از آسیبی که باعث تورم آن می شود بهبود یابد. اگر فردی فعال هستید یا ورزش می کنید، این می تواند چالش برانگیز باشد. تا زمانی که پزشک به شما بگوید که انجام این کار بی‌خطر است، به فعالیت های قبلی خود برنگردید. دستورالعمل های پزشک خود را برای جلوگیری از آسیب هایی که منجر به التهاب تاندون می شود، دنبال کنید.
نظــــر شمـــــــا؟