انواع مختلفی از آرتریت لگن وجود دارد که می تواند مفصل ران را تحت تاثیر قرار دهد و انجام فعالیت های روزمره را دشوار کند. شایع ترین نوع، استئوآرتریت یا آرتروز (OA) است که یک آرتریت غیر التهابی است. استئوآرتریت همچنین به عنوان آرتریت دژنراتیو شناخته می شود، با ساییدگی و پارگی یا تروما مرتبط با افزایش سن همراه است. استئوآرتریت به طور معمول علائم دردناکی را در افراد میانسال ایجاد می کند.
آرتریت التهابی به هر نوع آرتریتی اطلاق می شود که ناشی از فعالیت بیش از حد سیستم ایمنی بدن باشد. این نوع آرتریت به عنوان اختلالات خود ایمنی نیز شناخته می شود. بر خلاف استئوآرتریت، آرتریت التهابی افراد در هر سنی را تحت تاثیر قرار می‌دهد و اغلب در اوایل بزرگسالی علائمی از خود نشان می‌دهد. این بیماری ها بیشتر مفاصل را درگیر می کنند، اما می توانند اندام های دیگر مانند چشم ها، ریه ها، قلب، دستگاه گوارش (GI) و پوست را نیز درگیر کنند.
این موارد انواع رایج آرتریت التهابی لگن هستند که می توانند علائمی را در مفصل ران ایجاد کنند:
انواع کمتر شایع آرتریت التهابی که بر مفصل ران تأثیر می گذارد عبارتند از:
انواع آرتریت التهابی نیز وجود دارد که ماهیت خود ایمنی ندارند. این بیماری ها همچنین می توانند علائمی را در مفصل ران ایجاد کنند:
اگرچه هیچ درمانی برای آرتریت التهابی وجود ندارد، اما پیشرفت‌های زیادی در درمان به‌ویژه در توسعه داروهای جدید صورت گرفته است. تشخیص و درمان به موقع می تواند به بیماران کمک کند تا با جلوگیری از آسیب شدید به مفصل، تحرک و عملکرد خود را حفظ کنند. اگر از درد لگن رنج می‌برید می‌توانید جهت ویزیت بهترین دکتر ارتوپد در تهران، برای انجام انواع درمان لگن مانند آرتروز لگن و یا تعویض مفصل ران با ما تماس بگیرید.
مفصل ران یک مفصل گوی و کاسه شکل است. حفره توسط استابولوم که بخشی از استخوان لگن بزرگ است تشکیل می شود. توپ سر استخوان ران است که انتهای بالایی استخوان ران (استخوان ران) است. یک بافت لغزنده به نام غضروف مفصلی سطح توپ و حفره را می پوشاند. این یک سطح صاف و کم اصطکاک ایجاد می کند که به استخوان ها کمک می کند به راحتی روی یکدیگر سر بخورند. سطح مفصل توسط پوشش نازکی به نام سینوویوم پوشیده شده است. در یک لگن سالم، سینوویوم مقدار کمی مایع تولید می کند که غضروف را روان می کند و به حرکت کمک می کند.
اینها رایج ترین انواع آرتریت التهابی هستند که مفصل ران را تحت تاثیر قرار می دهند.
روماتیسم مفصلی: در آرتریت روماتوئید سینوویوم ضخیم می شود، متورم می شود و مواد شیمیایی تولید می کند که به غضروف مفصلی پوشاننده استخوان حمله کرده و آنها را از بین می برد. آرتریت روماتوئید اغلب یک مفصل را در هر دو طرف بدن درگیر می کند، بنابراین هر دو لگن ممکن است تحت تاثیر قرار گیرند.
اسپوندیلیت آنکیلوزان: اسپوندیلیت آنکیلوزان باعث التهاب ستون فقرات و مفاصل بزرگ از جمله باسن و در نتیجه سفتی و درد می شود. می تواند باعث فرسایش مفصل ساکروایلیاک و جوش خوردن ستون فقرات (نخاع بامبو) شود.
آرتریت پسوریاتیک: آرتریت پسوریاتیک نوعی آرتریت است که برخی از افراد مبتلا به پسوریازیس را تحت تاثیر قرار می دهد – یک بیماری پوستی که باعث ایجاد لکه های قرمز همراه با پوسته پوسته شدن می شود. مفاصل در آرتریت پسوریاتیک ممکن است قرمز، متورم و گرم باشند. تورم سوسیس مانند می تواند در انگشتان دست و پا ایجاد شود. تغییرات در ناخن ها، مانند سوراخ شدن، قابل مشاهده است. برخی از بیماران درد در دنبالچه (دنباله) دارند.
در فردی که مبتلا به آرتریت التهابی است، سیستم ایمنی بدن توانایی خودتنظیمی را ندارد و سیستم ایمنی بدن خود را تغییر می دهد. تهاجم بافتی به سلول های ایمنی باعث ایجاد التهاب در جایی که نیازی به آن نیست، می شود و تولید مواد شیمیایی باعث آسیب به بافت های آسیب دیده می شود. علت دقیق آرتریت التهابی مشخص نیست، اگرچه شواهدی وجود دارد که ژنتیک در ایجاد برخی از اشکال این بیماری نقش دارد.
آرتریت التهابی ممکن است علائم عمومی را در سراسر بدن ایجاد کند، مانند تب، از دست دادن اشتها و خستگی. مفصل ران تحت تاثیر آرتریت التهابی احساس دردناک و سفت خواهد شد. علائم دیگری نیز وجود دارد:
بیماران مشکوک به آرتریت التهابی لگن باید توسط روماتولوژیست و یا جراح و متخصص ارتوپد معاینه شوند. این یک پزشک متخصص در بیماران مبتلا به بیماری های خودایمنی است. بیماران مبتلا به آرتریت التهابی طولانی مدت یا کسانی که به درمان پزشکی پاسخ نمی دهند در نهایت با تخریب مفصل مواجه می شوند که می تواند منجر به تعویض مفصل شود. در طول معاینه اولیه، پزشک سوالاتی در مورد سابقه پزشکی و علائم شما می پرسد، سپس یک معاینه فیزیکی انجام می دهد و آزمایش های تشخیصی را تجویز می کند.
معاینهی جسمی: در طول معاینه فیزیکی، پزشک دامنه حرکتی لگن شما را ارزیابی می کند. افزایش درد و محدودیت در طول برخی از حرکات ممکن است نشانه ای از آرتریت التهابی باشد. پزشک همچنین به دنبال لنگی یا سایر مشکلات در راه رفتن شما (روش راه رفتن) به دلیل سفتی لگن خواهد بود.
اشعه ایکس: اشعه ایکس آزمایش های تصویربرداری است که تصاویر دقیقی از ساختارهای متراکم مانند استخوان ایجاد می کند. عکس‌برداری با اشعه ایکس از لگن مبتلا به آرتروز نشان می‌دهد که آیا نازک شدن یا فرسایش در استخوان‌ها، از دست دادن فضای مفصلی یا مایع اضافی در مفصل وجود دارد یا خیر.
آزمایشات خون: آزمایش‌های خون مانند نرخ رسوب (ESR) و پروتئین واکنش‌گر C (CRP) شاخص‌های آرتریت التهابی هستند. آنتی بادی هایی مانند فاکتور روماتوئید، آنتی بادی ضد هسته ای و پپتید ضد سیترولین می توانند در تشخیص آرتریت التهابی مفید باشند.
اگرچه هیچ درمانی برای آرتریت التهابی وجود ندارد، اما تعدادی از گزینه های درمانی وجود دارد که می تواند به جلوگیری از تخریب مفاصل کمک کند. آرتریت التهابی اغلب توسط تیمی از متخصصان، از جمله روماتولوژیست ها، فیزیوتراپیست ها و کاردرمانگران و جراحان ارتوپد درمان می شود.
برنامه درمانی برای مدیریت علائم شما به بیماری التهابی شما بستگی دارد. پیشرفت های صورت گرفته در درمان آرتریت التهابی تفاوت چشمگیری در زندگی افراد مبتلا به این بیماری ها ایجاد کرده است. آرتریت التهابی را اغلب می توان با استفاده از داروها به خوبی کنترل کرد و در صورت درمان در اوایل دوره بیماری، می تواند بهبود یابد. داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی (NSAIDs). داروهایی مانند ناپروکسن و ایبوپروفن ممکن است درد را تسکین دهند و به کاهش التهاب کمک کنند. NSAID ها به دو صورت بدون نسخه و نسخه در دسترس هستند.
کورتیکواستروئیدها داروهایی مانند پردنیزون یک ضد التهاب قوی هستند و می توانند سیستم ایمنی بدن را سرکوب کنند. آنها را می توان به صورت خوراکی یا تزریقی مصرف کرد. بیشتر بخوانید: تزریق زانو
تزریق در لگن، مانند کورتیکواستروئید، اسید هیالورونیک، یا پلاسمای غنی از پلاکت (PRP) نیز می تواند به کنترل درد کمک کند. داروهای ضد روماتیسمی اصلاح کننده بیماری (DMARDs). این داروها بر روی سیستم ایمنی اثر می‌گذارند و به کند کردن پیشرفت بیماری کمک می‌کنند. متوترکسات یک DMARD است که معمولاً تجویز می شود.
فیزیوتراپی. تمرینات خاص ممکن است به افزایش دامنه حرکتی لگن شما و تقویت عضلات حمایت کننده مفصل کمک کند. علاوه بر این، ورزش منظم و متوسط ممکن است باعث کاهش سفتی و بهبود استقامت شود. شنا برای افراد مبتلا به اسپوندیلیت آنکیلوزان ترجیح داده می شود زیرا حرکت ستون فقرات ممکن است محدود باشد. دستگاه های کمکی. استفاده از عصا، واکر، جاکفشی دسته بلند یا دستی ممکن است انجام وظایف روزمره را برای شما آسان تر کند.
اگر درمان های غیرجراحی به اندازه کافی درد شما را تسکین ندهند، پزشک ممکن است جراحی را توصیه کند. نوع جراحی انجام شده به عوامل مختلفی بستگی دارد، از جمله:
رایج‌ترین روش‌های جراحی که برای آرتریت التهابی لگن انجام می‌شود شامل تعویض کامل مفصل ران و سینووکتومی است. در تعویض کامل لگن پزشک غضروف و استخوان آسیب دیده را برمی دارد، سپس سطوح مفصلی فلزی یا پلاستیکی جدیدی را قرار می دهد تا عملکرد لگن شما را بازیابی کند. تعویض کامل مفصل ران اغلب برای بیماران مبتلا به آرتریت روماتوئید یا اسپوندیلیت آنکیلوزان برای تسکین درد و بهبود دامنه حرکتی توصیه می شود.
سینوکتومی: سینووکتومی برای برداشتن بخشی یا تمام پوشش مفصل (سینوویوم) انجام می شود. اگر بیماری محدود به پوشش مفصل باشد و غضروف مفصلی را که استخوان ها را می پوشاند تحت تأثیر قرار ندهد، ممکن است مؤثر باشد. به طور کلی، این روش فقط برای درمان مراحل اولیه آرتریت التهابی استفاده می شود.
پزشک شما در مورد گزینه های مختلف جراحی با شما صحبت خواهد کرد. از پرسیدن اینکه چرا یک روش خاص توصیه می شود و چه نتیجه ای می توانید انتظار داشته باشید، تردید نکنید.
اگرچه در هر جراحی ممکن است عوارضی وجود داشته باشد، اما پزشک اقداماتی را برای به حداقل رساندن خطرات انجام می دهد. شایع ترین عوارض جراحی عبارتند از:
پزشک قبل از عمل جراحی تمام عوارض احتمالی را با شما در میان می گذارد.
مدت زمان لازم برای بهبودی و از سرگیری فعالیت های روزانه شما به عوامل متعددی از جمله سلامت عمومی و نوع عمل جراحی شما بستگی دارد. در ابتدا ممکن است برای راه رفتن به عصا یا واکر نیاز داشته باشید. پزشک ممکن است فیزیوتراپی را برای کمک به بازیابی قدرت در لگن و بازیابی دامنه حرکتی توصیه کند.
آرتریت التهابی لگن می تواند طیف وسیعی از علائم ناتوان کننده را ایجاد کند. امروزه، داروهای جدید ممکن است از پیشرفت بیماری و تخریب مفصل جلوگیری کند و درمان زودهنگام می تواند به حفظ مفصل ران کمک کند. در مواردی که به آسیب شدید مفصلی پیشرفت می کند، جراحی می تواند درد شما را تسکین دهد، حرکت را افزایش دهد و به شما کمک کند تا از فعالیت های روزمره لذت ببرید. تعویض کامل مفصل ران یکی از موفق ترین عمل ها در تمام پزشکی است.
