پارگی عضله دوسر بازو
پارگی تاندون دوسر بازو در آرنج عضله دوسر در جلوی بازوی شما قرار دارد. به استخوانهای شانه و آرنج توسط تاندونها متصل میشود، تارهای قوی از بافت فیبری که ماهیچهها
بیشتر دردهای آرنج علت بسیار ساده ای دارند و در عرض چند روز برطرف می شوند. درد معمولاً از بافتهای نرم تحت فشار یا ملتهب مانند تاندونها ناشی میشود. شما به طور معمول می توانید این درد را خودتان با مسکن های بدون نسخه و چند روز استراحت درمان کنید و ممکن است نیازی به مراجعه به پزشک نداشته باشید.
مهم است که برای مدت طولانی استراحت نکنید زیرا عدم حرکت باعث سفت شدن مفصل شما و ضعیف شدن عضلات اطراف آرنج شما می شود، که احتمال بروز علائم بیشتر را افزایش می دهد. تمرینات ساده می تواند به کاهش خطر مشکلات بعدی کمک کند. درد طولانی مدت آرنج می تواند ناشی از آرتروز باشد.
مفصل آرنج جایی است که استخوان بلند بالای بازو که به استخوان بازو معروف است، با دو استخوان ساعد که رادیوس و اولنا نامیده می شوند، برخورد می کند. این یک مفصل لولایی است و به شما امکان می دهد بازوی خود را خم کنید. قسمت بالایی می تواند بچرخد تا بتوانید ساعد خود را بچرخانید. انتهای استخوان بازو دارای دو قسمت استخوانی است که می توانید آن ها را در دو طرف آرنج خود احساس کنید، شامل:
ماهیچه های متصل به قسمت بیرونی استخوان بازو به شما کمک می کنند تا مچ دست و انگشتان خود را صاف کنید. اینها از طریق عصب شعاعی به مغز و سیستم عصبی متصل می شوند که در قسمت بیرونی آرنج حرکت می کند. ماهیچه های متصل به داخل استخوان بازو به شما کمک می کنند مچ دست و انگشتان خود را خم کنید و به شما اجازه می دهند اشیا را بگیرید. این ماهیچه ها از طریق عصب مدیان که از جلوی آرنج می گذرد به مغز و سیستم عصبی متصل می شوند.
عصب اولنار که در قسمت داخلی آرنج قرار دارد عمدتاً مسئول حرکات ماهیچه های کوچک دست است. اینها برای حرکات دقیق و ظریف دست مفید هستند. احساس ضربه زدن به استخوان بامزه شما ناشی از نیشگون گرفتن عصب اولنار است. همچنین تاندون های محکمی در آرنج وجود دارد که به ثابت نگه داشتن مفصل کمک می کند. تاندون ها ماهیچه ها را به استخوان ها متصل می کنند و رباط ها استخوان ها را به هم متصل می کنند.
بیشتر موارد درد آرنج به دلیل کشیدگی یا ملتهب شدن بافتهای نرم مانند تاندونها یا رباطها است. اینها پس از چند روز با خودمراقبتی ساده ای که می توانید در خانه انجام دهید، بهتر می شوند. گاهی اوقات درد آرنج ممکن است ناشی از یک بیماری باشد. تعدادی از مشکلات زیر می توانند باعث سفتی آرنج شما شوند، از جمله آرتریت (آرتروز). آرتریت به سادگی به معنای مفصلی است که دردناک و متورم است و انواع مختلفی از آرتریت وجود دارد.
سفتی می تواند به دلیل مشکلات مربوط به خود مفصل آرنج یا عضلات، پوشش مفصل یا رباط ها باشد. در برخی شرایط، مانند پس از جراحت یا عمل، بافت نرم می تواند به بافت اسکار تبدیل شود. این می تواند باعث سفتی آرنج شود. گاهی ممکن است آرنج در یک موقعیت ثابت قفل شود. این عارضه اغلب کوتاه مدت است، اما ممکن است به دلیل لق شدن استخوان یا غضروف در مفصل باشد. قطعات شل ممکن است نیاز به جراحی داشته باشند.
آرنج می تواند تحت تاثیر انواع مختلف آرتریت قرار گیرد.
استئوآرتریت شایع ترین شکل آرتریت است. با از دست دادن غضروف شروع می شود، که یک لایه محافظ نازک است که استخوان های یک مفصل را می پوشاند. در پاسخ، بدن می تواند خارهای استخوانی را در داخل مفصل رشد دهد و ممکن است مایع در فضای مفصل افزایش یابد. این می تواند بدون احساس هیچ علامتی اتفاق بیفتد. اما می تواند باعث درد، تورم و سفتی در مفصل شود.
استئوآرتریت در آرنج خیلی شایع نیست مگر اینکه در گذشته به آن آسیب رسانده باشید، به عنوان مثال اگر قبلاً استخوانی را شکسته باشید. انواع آرتریت زیر نیز می تواند آرنج را تحت تاثیر قرار دهد:
درد آرنج اغلب به دلیل استفاده بیش از حد یا آسیب دیدگی ایجاد می شود. بسیاری از ورزش ها، سرگرمی ها و مشاغل به حرکات مکرر دست، مچ یا بازو نیاز دارند. درد آرنج می تواند نتیجه مشکلات استخوان ها، ماهیچه ها، تاندون ها، رباط ها یا مفاصل باشد. درد آرنج ممکن است گاهی به دلیل آرتروز باشد. اما به طور کلی، احتمال آسیب مفصل آرنج نسبت به مفاصل دیگر بسیار کمتر است.
شکستگی آرنج ممکن است به دلیل افتادن، صدمات پیچشی یا ضربههای ناشی از یک تصادف رخ دهد. شکستگیهای آرنج را میتوان با درمانهای جراحی یا غیرجراحی، بسته به شدت شکستگی، برطرف کرد. شکستگی آرنج شکستگی در نوک آرنج است. این می تواند در نتیجه ضربه ای مانند ضربه مستقیم، افتادن روی آرنج یا افتادن روی دست رخ دهد.
بیشتر موارد درد آرنج خود به خود یا با درمان های خودیاری ساده بهبود می یابند. شما باید به پزشک مراجعه کنید اگر:
باید مستقیماً به بخش حوادث و اورژانس بیمارستان مراجعه کنید اگر:
اگر درد آرنج دارید راه های مختلفی وجود دارد که می توانید به خودتان کمک کنید. شامل مصرف مسکن، استفاده از کمپرس گرم یا یخ، تغییر حرکات و ورزش است. اگر درد آرنج دارید اولین کاری که باید انجام دهید این است که هر حرکتی را که ممکن است باعث علائم شما شود یا آنها را بدتر کند، تغییر دهید یا احتمالاً متوقف کنید. شعله ور شدن برخی از بیماری ها، که در آن علائم به طور ناگهانی بدتر می شوند، می توانند با اجتناب از خم شدن آرنج در موقعیت های خاص، کاهش یابد.
اگر کاری انجام می دهید که شامل حرکات تکراری مانند استفاده از ابزار یا رنگ آمیزی می شود، ارزش آن را دارد که با یک متخصص ارتوپد صحبت کنید. جراح ارتوپد می تواند نحوه تغییر حرکات و روش های بهبود و درمان آرنج را به شما توضیح دهد.
داروهای مسکن ممکن است به کاهش درد کمک کنند. شما باید در صورت نیاز از آنها استفاده کنید، اما بهتر است قبل از اینکه درد بسیار شدید شود، آنها را مصرف کنید. داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی (NSAIDs) گروهی از داروها هستند که می توانند به کاهش درد و تورم کمک کنند. یک NSAID رایج ایبوپروفن است که می توانید آن را از داروخانه ها خریداری کنید. قبل از مصرف هرگونه دارو به پزشک مراجعه نمایید.
برای برخی شرایط، مانند آرنج تنیس بازان، استفاده از آتل برای حمایت از آرنج ممکن است فشار را در هنگام انجام فعالیتهای خاصی که باعث شدیدتر شدن آن میشود، کاهش دهد. با توجه به تفاوت آرنج بندها لازم است با مشورت متخصص ارتوپد اقدام به تهیه و بستن کنید.
قرار دادن کیسه گرم یا کیسه یخ روی آرنج به مدت 10 تا 15 دقیقه هر چند ساعت می تواند درد و سفتی را کاهش دهد. اطمینان حاصل کنید که گرما یا کیسه یخ را مستقیماً روی پوست خود قرار ندهید، زیرا ممکن است آن را بسوزاند یا تحریک کند. ابتدا باید آنها را در چیزی مانند حوله بپیچید. گرما جریان خون را تشویق می کند و این می تواند سفتی را کاهش دهد، باعث بهبود بافت آسیب دیده و تسکین درد شود. اگر آرنج خود متورم است یا به تازگی آن را زخمی کرده اید، حرارت را به آرنج خود وارد نکنید، زیرا می تواند آن را بدتر کند.
یخ جریان خون را در بخشی از بدن کاهش می دهد و این می تواند تورم را کاهش دهد. گاهی اوقات افراد متوجه می شوند که تناوب بین گرما و یخ در طول روز می تواند کمک کننده باشد. جهت استفاده صحیح نیاز است تا با متخصص ارتوپد مشورت نمایید.
برای جلوگیری از سفت شدن مفصل آرنج و ضعیف شدن عضلات بازو، بهتر است بیش از چند روز استراحت نکنید. به محض اینکه درد شروع به کاهش کرد، ورزش های ملایم را شروع کنید. تمرینات ساده می تواند به بازیابی دامنه حرکتی شما، حفظ قدرت و کاهش سفتی کمک کند. با ورزش بسیار ملایم شروع کنید و به تدریج میزان ورزش را افزایش دهید. احساس درد عضلانی بعد از ورزش طبیعی است، اما اگر درد مفاصلی داشتید که به سرعت از بین نمی رفت، آن را متوقف کنید.
توجه داشته باشید که هر نوع اقدام بدون مشورت با پزشک ممکن است باعث آسیب شدیدتر به آرنج شما شود.
اکثر مشکلات آرنج را می توان پس از یک معاینه ساده تشخیص داد و درمان کرد، و بعید است که نیاز به انجام آزمایشات خاصی داشته باشید. پزشک ارتوپد ممکن است به شما توصیه کند که یک عکس اشعه ایکس انجام دهید، که می تواند مشکلات یا آرتریت را نشان دهد.
به ندرت ممکن است برای رد یا تایید تشخیص نیاز به اسکن اولتراسوند یا تصویربرداری (MRI) باشد. در اسکن اولتراسوند یک دستگاه کوچک روی پوست قرار می گیرد. امواج صوتی تصویری از قسمتی از داخل بدن ایجاد می کنند. فردی که اسکن MRI انجام می دهد باید در یک لوله بزرگ دراز بکشد و میدان های مغناطیسی و امواج رادیویی تصاویر دقیقی از داخل بدن تولید می کنند.
اگر مشکل شما ناشی از اعصاب باشد، ممکن است نیاز به آزمایش هدایت عصبی داشته باشید. الکترودهای کوچکی برای تحریک اعصاب روی پوست شما قرار می گیرند. این کار سرعت ارسال پیامها از طریق عصب را اندازهگیری میکند و مدت تأخیر، تصوری از میزان فشرده شدن عصب به شما میدهد.
درمان های خودیاری و استراحت چند روزه اغلب برای رفع درد آرنج کافی است. اگر یک بیماری بافت نرم مانند آرنج تنیس بازان یا آرنج گلف باز دارید، توقف فعالیتی که باعث آن شده است در وهله اول مهم است. این روش باید به طور چشمگیری علائم شما را بهبود بخشد.
اگر مشکل پیچیدهتری یا مداوم دارید، پزشک میتواند روش ها و درمانهای دیگری را توصیه کند.
فیزیوتراپی ممکن است برای کمک به ایجاد قدرت در آرنج شما و جلوگیری از عود بیماری مفید باشد. فیزیوتراپی به شما کمک می کند تا از طریق ورزش، انعطاف پذیری آرنج خود را حفظ کنید یا دوباره به دست آورید. شما باید حداقل یک بار در روز آرنج خود را دراز کنید و تمرینات کلی دامنه حرکتی را انجام دهید. فیزیوتراپی همچنین ممکن است تمرینات تقویت عضله دوسر و سه سر را با وزنه های سبک یا نوارهای مقاومتی توصیه کند.
اگر درد شدید دارید، پزشک ممکن است تزریق استروئید را پیشنهاد کند. درد ممکن است تا چند ساعت بعد بدتر شود اما معمولاً از بین میرود. برای برخی شرایط، تزریق استروئید می تواند برای مدت کوتاهی بر علائم تأثیر بگذارد. بسته به نوع تزریق استروئیدی که انجام داده اید، ممکن است تاثیر پس از حدود شش هفته از بین بروند.
اگر نوعی آرتریت التهابی دارید که آرنج را تحت تاثیر قرار می دهد، مانند آرتریت روماتوئید یا آرتریت پسوریاتیک، متخصص شما ممکن است تزریق در مفصل را پیشنهاد دهد. تزریق استروئید برای تنیس یا آرنج گلف باز توصیه نمی شود. آنها می توانند این شرایط را در دراز مدت بدتر کنند.
روش تزریق پلاسمای غنی از پلاکت (PRP) به طور فزاینده ای برای تنیس و آرنج گلف بازان موثر است. پلاکتها سلولهایی در خون هستند که نقشهای متعددی از جمله کمک به لخته شدن خون در صورت بریدن خود انجام میدهند. این درمان معمولا در بیمارستان ها توسط متخصصین ارتوپدی انجام می شود. این روش شامل گرفتن نمونه خون از شما است که برای استفاده در فرایندی پلاکت ها از آن جدا می شوند. سپس این ماده به ناحیه مد نظر تزریق می شود.
بیشتر موارد درد آرنج با استفاده از درمان های فوق التیام می یابد، اما تعداد کمی از افراد برای کاهش علائم خود به جراحی نیاز دارند. بسته به شرایطی که دارید، انواع مختلفی از جراحی آرنج وجود دارد. نمونه هایی از انواع جراحی برای شرایط خاص آرنج وجود دارد که در زیر توضیح داده شده است.
آرنج تنیس بازان و آرنج گلف باز دو حالت مجزا اما مشابه هستند که در آن تاندون ها دردناک می شوند. هر کسی میتواند به آنها مبتلا شود، اما در سنین 40 تا 50 سالگی شایعتر است. آرنج تنیس بازان شایعتر است. علیرغم نام آنها، بازی تنیس یا گلف علت این بیماری نیستند. علت آسیب های ناشی از انجام بیش از حد فعالیت هایی هستند که شامل اعمال تکراری مچ دست و آرنج هستند.
بورسیت اولکرانون زمانی رخ می دهد که بورس در پشت آرنج متورم و ملتهب شود. بورسا، کیسههایی از مایع هستند که در آن قسمتهایی از بدن روی یکدیگر حرکت میکنند، مثلاً جایی که تاندونها یا رباطها از روی استخوانها عبور میکنند. بورسیت Olecranon معمولاً زمانی رخ می دهد که فشار یا اصطکاک در پشت آرنج وجود داشته باشد، برای مثال اگر اغلب آرنج خود را به صندلی یا میز تکیه می دهید.
اگر اعصابی که از روی آرنج شما وارد ساعد شما میشوند فشرده یا تحت فشار قرار گیرند، میتواند علائمی را در ساعد، مچ دست یا دستهای شما ایجاد کند، از جمله: درد، سوزن سوزن شدن در انگشتان و دست ها، ضعیف شدن عضلات. به این سندرم های فشرده سازی یا گیر افتادن می گویند.
سندرم تونل کوبیتال به دلیل فشرده شدن عصب اولنار در جایی که از داخل آرنج عبور می کند ایجاد می شود. این می تواند به دلیل تنگ تر شدن فضایی باشد که از آن عبور می کند. در موارد نادر، ممکن است به دلیل آرتروز باشد. علل دیگر می تواند شامل شکستگی در اطراف عصب باشد که در موقعیت دیگری بهبود یافته است یا رشد استخوان جدید در هنگام بهبودی شکستگی.
سندرم تونل رادیال شبیه به سندرم تونل کوبیتال است اما به دلیل فشار دادن عصب رادیال در زیر آرنج ایجاد می شود. این یک وضعیت نادر است. سندرم تونل رادیال معمولاً به خودی خود بهبود می یابد. علامت اصلی سندرم تونل رادیال، درد است که از قسمت بیرونی آرنج شروع می شود و تا ساعد ادامه می یابد.
عضله دوسر بازو عضله بزرگ جلوی بازو است. انتهای بالایی (پرگزیمال) آن در شانه و انتهای پایینی (دیستال) آن توسط تاندون نزدیک به مفصل آرنج به قسمت بالایی رادیوس متصل میشود. اگر این تاندون به آرنج نزدیک شود، پارگی عضله دوسر ایجاد میشود، که اگر وزنه سنگینی بلند کرده باشید ممکن است اتفاق بیفتد. ممکن است صدای شکستن تاندون را بشنوید.
پارگی تاندون دوسر بازو در آرنج عضله دوسر در جلوی بازوی شما قرار دارد. به استخوانهای شانه و آرنج توسط تاندونها متصل میشود، تارهای قوی از بافت فیبری که ماهیچهها
عصب رادیال شما بسیاری از عملکردهای حرکتی بازوی شما را کنترل می کند، از چرخش ساعد تا صاف کردن مچ دست و انگشتان. به دلیل سندرم تونل رادیال، که زمانی
گیر افتادن عصب اولنار در آرنج (سندرم تونل کوبیتال) گیر افتادن عصب اولنار (به انگلیسی Ulnar Nerve) زمانی اتفاق می افتد که عصب اولنار در بازو فشرده یا محدود شده