ایمپلنت لگن چیست؟
ایمپلنت‌های لگن یکی از مهم‌ترین پیشرفت‌های پزشکی هستند که کیفیت زندگی بیماران را بهبود می‌بخشند. بسته به ویژگی‌های ایمپلنت‌های لگن و خصوصیات بیمار، می‌توان انواع ایمپلنت لگن مختلفی را تشخیص داد. مهم‌ترین علل جراحی ایمپلنت لگن شامل آرتروز و سایر بیماری‌های تحلیل‌برنده مثل آرتروز لگن است.
ایمپلنت‌های لگن از یک بخش مصنوعی تشکیل شده‌اند که از مواد مختلف و آلیاژهای کروم، کبالت یا تیتانیوم، و همچنین پلی‌اتیلن با چگالی بالا (پلاستیک) ساخته شده و نقش بخش‌های نرم مفصل را ایفا می‌کند.
علت‌های اصلی تعویض مفصل لگن:
آرتروز یکی از دلایل اصلی تعویض مفصل لگن است. با این حال، علل دیگری مانند آرتریت روماتوئید، شکستگی استخوان و غیره نیز وجود دارند. بسته به شرایط بیمار و توصیه متخصص ارتوپدی، ممکن است یک آرتروپلاستی کامل یا جزئی انجام شود که این بستگی به میزان استخوان آسیب‌دیده و مقدار مفصلی که باید جایگزین شود، دارد.
پروتز لگن چیست؟
پروتز یک شیء ساخته شده از مواد مصنوعی است که جایگزین نبود یک عضو می‌شود تا عملکرد عضو آسیب‌دیده را بازگرداند. پروتز لگن یک وسیله پزشکی مصنوعی است که وقتی ساختار طبیعی لگن آسیب دیده باشد، جایگزین آن می‌شود. در موارد خاص مربوط به لگن و زمانی که از پروتز کامل لگن صحبت می‌کنیم، معمولاً دو عنصر اصلی مفصل لگن تعویض می‌شوند: سر استخوان ران و کاسه لگن.
انواع ایمپلنت‌های لگن
جراحی تعویض مفصل لگن می‌تواند با ایمپلنت‌های مختلفی انجام شود که بسته به موارد زیر تمایز دارند:
بر اساس نوع جراحی
- پروتز اولیه: در این نوع، مفصل یا برخی از اجزای اصلی آن با ایمپلنت مصنوعی جایگزین می‌شوند.
- پروتز بازنگری: در این جراحی، یک پروتز کهنه یا فرسوده با یک پروتز جدید جایگزین می‌شود. جراحی مجدد تعویض مفصل لگن
بر اساس اندازه اجزا
- ایمپلنت معمولی: اندازه اجزا در این نوع معمولاً بزرگ است و شامل کوندیل استخوان ران، یک ساقه که به سر استخوان ران متصل می‌شود و درون استخوان ران قرار می‌گیرد، و یک کاسه لگنی مصنوعی است.
- ایمپلنت با ساقه کوتاه: در این حالت، اندازه سایر اجزا معمولی است، اما ساقه کوتاه‌تر است. این باعث می‌شود آسیب فشاری کمتری به استخوان وارد شده و استخوان برای مدت بیشتری حفظ شود.
- ایمپلنت سطحی: نوعی از ایمپلنت است که ساقه آن کوچک‌تر است و معمولاً در افراد جوان با استحکام بالای استخوان فمور استفاده می‌شود.
بر اساس نوع اتصال به استخوان
- با سیمان: سیمان استخوانی برای اتصال ایمپلنت به استخوان استفاده می‌شود و باعث می‌شود بیمار سریعاً حرکت کند.
- بدون سیمان: اجزا با مواد متخلخل پوشیده می‌شوند تا با استخوان ترکیب شوند.
- هیبریدی: در این نوع، کاسه لگنی با سیمان ثابت می‌شود اما کوندیل فمور و ساقه بدون سیمان نصب می‌شوند.
بر اساس میزان پروتز
- تعویض کامل لگن: دو بخش مفصل، کاسه فمور و کوندیل فمور با ساقه تعویض می‌شوند. این نوع معمولاً برای بیماران مبتلا به آرتروز یا فرسایش مفصل استفاده می‌شود.
- ایمپلنت جزئی لگن: فقط استخوان ران با ساقه تثبیت می‌شود و سر فمور به‌طور مستقیم با لگن مفصل می‌شود. این نوع ایمپلنت برای شکستگی‌های استخوان ران استفاده می‌شود که کاسه لگن ساییده نشده است.
چرا باید ایمپلنت لگن دریافت کرد؟
دلیل اصلی دریافت ایمپلنت لگن آرتروز است؛ یک بیماری مزمن که باعث تخریب غضروف پوشاننده استخوان‌های مفصل می‌شود. این تخریب باعث تماس استخوان‌ها با یکدیگر می‌شود و منجر به درد، سفتی مفصل و تغییر شکل می‌شود. آرتروز می‌تواند باعث از دست رفتن تدریجی کیفیت زندگی شود. علاوه بر آرتروز، بیماری‌های دیگری مانند آرتریت روماتوئید و آرتریت تروماتیک نیز می‌توانند نیاز به تعویض مفصل لگن را ایجاد کنند.
چگونگی انجام جراحی ایمپلنت لگن
جراحی ایمپلنت لگن، که به نام آرتروپلاستی کامل لگن شناخته می‌شود، بین 1 تا 3 ساعت طول می‌کشد. در این فرآیند، بیهوشی و نظارت کامل انجام می‌شود و پس از برداشتن قسمت‌های آسیب‌دیده مفصل، پروتز جدید در محل خود نصب می‌شود. پس از جراحی، بیمار به مدت 4 تا 5 روز در بیمارستان بستری خواهد بود و بهبودی به‌طور پیوسته و معمولاً در عرض شش ماه کامل می‌شود.
منبع: operarme.com
نظــــر شمـــــــا؟