اگرچه هیچ درمانی برای آرتریت التهابی وجود ندارد، اما تعدادی از گزینه های درمانی وجود دارد که می تواند به جلوگیری از تخریب مفاصل کمک کند. آرتریت التهابی اغلب توسط تیمی از متخصصان، از جمله روماتولوژیست ها، فیزیوتراپیست ها و کاردرمانگران و جراحان ارتوپد درمان می شود.
درمان غیر جراحی آرتریت التهابی لگن
برنامه درمانی برای مدیریت علائم شما به بیماری التهابی شما بستگی دارد. پیشرفت های صورت گرفته در درمان آرتریت التهابی تفاوت چشمگیری در زندگی افراد مبتلا به این بیماری ها ایجاد کرده است. آرتریت التهابی را اغلب می توان با استفاده از داروها به خوبی کنترل کرد و در صورت درمان در اوایل دوره بیماری، می تواند بهبود یابد. داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی (NSAIDs). داروهایی مانند ناپروکسن و ایبوپروفن ممکن است درد را تسکین دهند و به کاهش التهاب کمک کنند. NSAID ها به دو صورت بدون نسخه و نسخه در دسترس هستند.
کورتیکواستروئیدها داروهایی مانند پردنیزون یک ضد التهاب قوی هستند و می توانند سیستم ایمنی بدن را سرکوب کنند. آنها را می توان به صورت خوراکی یا تزریقی مصرف کرد. بیشتر بخوانید: تزریق زانو
تزریق در لگن، مانند کورتیکواستروئید، اسید هیالورونیک، یا پلاسمای غنی از پلاکت (PRP) نیز می تواند به کنترل درد کمک کند. داروهای ضد روماتیسمی اصلاح کننده بیماری (DMARDs). این داروها بر روی سیستم ایمنی اثر می‌گذارند و به کند کردن پیشرفت بیماری کمک می‌کنند. متوترکسات یک DMARD است که معمولاً تجویز می شود.
فیزیوتراپی. تمرینات خاص ممکن است به افزایش دامنه حرکتی لگن شما و تقویت عضلات حمایت کننده مفصل کمک کند. علاوه بر این، ورزش منظم و متوسط ممکن است باعث کاهش سفتی و بهبود استقامت شود. شنا برای افراد مبتلا به اسپوندیلیت آنکیلوزان ترجیح داده می شود زیرا حرکت ستون فقرات ممکن است محدود باشد. دستگاه های کمکی. استفاده از عصا، واکر، جاکفشی دسته بلند یا دستی ممکن است انجام وظایف روزمره را برای شما آسان تر کند.
درمان جراحی آرتریت التهابی لگن
اگر درمان های غیرجراحی به اندازه کافی درد شما را تسکین ندهند، پزشک ممکن است جراحی را توصیه کند. نوع جراحی انجام شده به عوامل مختلفی بستگی دارد، از جمله:
- سن شما
- وضعیت مفصل ران
- کدام بیماری باعث آرتریت التهابی شما می شود
- پیشرفت بیماری
رایج‌ترین روش‌های جراحی که برای آرتریت التهابی لگن انجام می‌شود شامل تعویض کامل مفصل ران و سینووکتومی است. در تعویض کامل لگن پزشک غضروف و استخوان آسیب دیده را برمی دارد، سپس سطوح مفصلی فلزی یا پلاستیکی جدیدی را قرار می دهد تا عملکرد لگن شما را بازیابی کند. تعویض کامل مفصل ران اغلب برای بیماران مبتلا به آرتریت روماتوئید یا اسپوندیلیت آنکیلوزان برای تسکین درد و بهبود دامنه حرکتی توصیه می شود.
سینوکتومی: سینووکتومی برای برداشتن بخشی یا تمام پوشش مفصل (سینوویوم) انجام می شود. اگر بیماری محدود به پوشش مفصل باشد و غضروف مفصلی را که استخوان ها را می پوشاند تحت تأثیر قرار ندهد، ممکن است مؤثر باشد. به طور کلی، این روش فقط برای درمان مراحل اولیه آرتریت التهابی استفاده می شود.
پزشک شما در مورد گزینه های مختلف جراحی با شما صحبت خواهد کرد. از پرسیدن اینکه چرا یک روش خاص توصیه می شود و چه نتیجه ای می توانید انتظار داشته باشید، تردید نکنید.
عوارض جراحی آرتریت التهابی ران
اگرچه در هر جراحی ممکن است عوارضی وجود داشته باشد، اما پزشک اقداماتی را برای به حداقل رساندن خطرات انجام می دهد. شایع ترین عوارض جراحی عبارتند از:
- عفونت
- خون ریزی بیش از حد
- لخته شدن خون
- آسیب به رگ های خونی یا شریان ها
- دررفتگی (در تعویض کامل مفصل ران)
- نابرابری طول اندام (در کل تعویض مفصل ران)
پزشک قبل از عمل جراحی تمام عوارض احتمالی را با شما در میان می گذارد.
مدت زمان لازم برای بهبودی و از سرگیری فعالیت های روزانه شما به عوامل متعددی از جمله سلامت عمومی و نوع عمل جراحی شما بستگی دارد. در ابتدا ممکن است برای راه رفتن به عصا یا واکر نیاز داشته باشید. پزشک ممکن است فیزیوتراپی را برای کمک به بازیابی قدرت در لگن و بازیابی دامنه حرکتی توصیه کند.
آرتریت التهابی لگن می تواند طیف وسیعی از علائم ناتوان کننده را ایجاد کند. امروزه، داروهای جدید ممکن است از پیشرفت بیماری و تخریب مفصل جلوگیری کند و درمان زودهنگام می تواند به حفظ مفصل ران کمک کند. در مواردی که به آسیب شدید مفصلی پیشرفت می کند، جراحی می تواند درد شما را تسکین دهد، حرکت را افزایش دهد و به شما کمک کند تا از فعالیت های روزمره لذت ببرید. تعویض کامل مفصل ران یکی از موفق ترین عمل ها در تمام پزشکی است.
